Roedolph

Kan je na drie jaar al spreken van een traditie? Voor ons voelt het wel zo. Want ho ho ho, wat is het toch fijn om Roedolph weer te mogen serveren voor de kerst. We durven het officieel geen kerst bier te noemen. Alhoewel Kerstbier geen officiële bierstijl is, zijn kerstbieren vaak zware bieren waarbij kruiden worden toegevoegd. Nou, dat laatste hebben we bij de Roedolph dus niet gedaan. Dat heeft hij namelijk niet nodig. Man, wat een fijn hartverwarmend bier is dit. Het heeft zoete tonen van Karamel en hij heeft behoorlijk wat alcohol. Wees niet bang, het is geen zoete meuk maar een gebalanceerd bier met een fijne body en een moutig karakter. Heerlijk voor die donkere koude dagen rondom Kerst. Dit bier hebben we gebrouwen met een klassieke Wee Heavy in ons achterhoofd. Wee Heavy? Jazeker, dat is Schots! Nu zou je denken dat Schotland en de Terwijde Bierclub niets met elkaar te maken hebben. Maar als je verder kijkt dan je neus lang is, dan zie je veel overeenkomsten. Net als de Schotten kunnen onze brouwers af en toe wat barbaars overkomen, maken ze soms iets te veel geluid en hebben ze soms een heel klein beetje gebrek aan inlevingsvermogen. Heel soms. Of eigenlijk best vaak. Op zo’n iets te luidruchtige brouwavond werd de eerste proefversie van onze Wee Heavy gebrouwen, onder de bezielende leiding van Tymon. Man wat kan die gast goed brouwen! En vuur maken. En Vocking worst snijden. Eigenlijk kan hij alles. Oh ja, en we bereikten met dit bier spontaan de finale van de jaarlijkse Brand bierbrouw wedstrijd. Precies met dit recept brouwden we vorig jaar onze eigen interpretatie van Kerst bier, de Roedolph. We kregen er veel klachten over. Hij was namelijk te snel op. Dus op veler verzoek is Roedolph terug.

Maar hoe zit dat dan met die Wee Heavy? Nou, het begon allemaal in de 18e eeuw in Edinburgh. Eigenlijk is deze bierstijl ontstaan uit de traditionele English Strong Ale. Maar die Schotten wilden natuurlijk niets van dat Engelse bier weten. Wij eigenlijk ook niet, maar dat ter zijde. De Schotten brouwden dus hun eigen zware Ales met meer gekaramelliseerde suikers en minder hop. Hierdoor ontstond dus dat rijke, moutige, donkere bier. Maar waarom noemden ze dat bier nou “wee”? Wee betekent toch klein? Eigenlijk begrijpen wij het ook niet, maar de meest plausibele verklaring die wij vonden is dat de Wee Heavy geserveerd werd in “nips”. Het zat in flesjes van 6 fluid ounces, dat is nog geen 18 centiliter! Best klein inderdaad en wat ons betreft niets voor die Schotten. Eigenlijk is dit best een ongeloofwaardig verhaal. We moeten dit nog eens verifiëren bij de Bierverteller in de Twijnstraat. Tot die tijd nemen wij deze traditie voor de zekerheid niet over. Bij Terwijde Bierclub krijg je dus gewoon je Wee Heavy in die vertrouwde longneck fles van 33 cl. Ga er maar eens lekker voor zitten! Met een vuurtje er bij. En een lekker plakje Vocking worst of een andere versnapering. En vergeet die pantoffels niet. Tjonge, wat kan het toch fijn zijn in de Vinex.